Լեղաքարային հիվանդությունը (cholelithiasis) բնութագրվում է լեղապարկում կամ ավելի հազվադեպ լեղածորաններում քարերի առաջացմամբ:
Հիվանդության հիմքում ընկած են նյութափոխանակության՝ առաջին հերթին լիպիդների, ինչպես նաև կալցիումի, բիլիռուբինի փոխանակության խանգարումները, իսկ քարերի առաջացումը այդ խանգարումների արդյունքն է:
Կլինիկական դրսեվորումներն են լեղապարկի պրոյեկցիայի (աջ թուլակողի) շրջանում ցավերը, էպիգաստրալ (վերորովայնային) շրջանում ցավերը ենթաստամոքսա-լեղապարկային կետում ցավերը, ուսային գոտում ցավերը, թիակային անկյան կետում ցավերը, բերանի խոռոչում դառնության զգացողությունը, այրոցը, փսխումը, վքնածությունը:
Հետազոտություններ՝
1. Որովայնի խոռոչի օրգանների սոնոգրաֆիա
2. Գաստրոսկոպիա, դուոդենոսկոպիա
3. Լաբորատոր քննություններ
4. Որովայնի խոռոչի օրգանների ՄՌՏ հետազոտություն
Բուժումը՝
Ժամանակակից բժշկության մեջ լեղաքարային հիվանդության ադեկվատ կոնսերվատիվ բուժում գոյություն չունի: Լեղաքարային հիվանդությունը ցուցում է վիրահատական բուժման՝ խոլեցիսէկտոմիաի (լեղապարկի հեռացում):
Լապորասկոպիկ խոլեցիստէկտամիան համարվում է «ոսկե ստանդարտ» մեթոդ:
Անհետաձգելի վիրահատական բուժումը լեղաքարային հիվանդությունների իրականցվում է այնպիսի բարդությունների դեպքում, ինչպիսիք են լեղապարկի էմպիէման, ընդհանուր լեղածորանի խցանումը՝ մեխանիկական դեղնուկի զարգացումով, լեղապարկի թափածակումը լեղային պերիտոնիտի առաջացումով, կամ լեղային խիթի հաճախակի և պահպանողական բուժմանը չենթարկվող նոպաների դեպքում:
Հոդվածը՝ բժիշկ Վահրամ խաչատրյանի ֆեյսբուքյան էջից:
