Medmedia.am-ը անդրադարձել էր Արցախցի 9 ամսական փոքրիկին, ում ՀՀ-ում բժշկասոցիալական փորձաքննության չեն ենթարկել։ Խնդիրը բարձրաձայնել էր ՀՀ Աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարության Վերափորձաքննության բաժնի գլխավոր մասնագետ Անի Բաբայանը։ Medmedia.am-ի հետ զրույցում նա նշել էր, որ կոպտորեն խախտվել է երեխայի իրավունքները և նա փորձաքննության չենթարկվելով վերադարձել է Արցախ։ Խնդրի մասին բարձրաձայնելուց հետո Անի Բաբայանի ծառայողական պարտականությունները դադարեցվում է։
«Արցախի Հանրապետության նախարարության պատասխան գրությունում գրել են, որ այդ գործընթացի համար ՀՀ-ում իրավական կարգավորումներ առկա չեն: Չնայած առկա բոլոր իրավական հիմքերին, այնուամենայնիվ իրավական փաստերը մի պահ մի կողմ դնելու դեպքում էլ, տրամաբանական հարց է առաջանում` եթե ՀՀ-ում իրավական կարգավորումներ առկա չեն, ապա ինչու՞ և ինչպե՞ս է այդ գործընթացը իրականացել 2021թ. մայիս ամսից մինչև սեպտեմբեր ամիսը ներառյալ և եթե դա իրականացել է իրավական կարգավորումներից դուրս, որը նոր է հայտնաբերվել, ինչու՞ այդ ողջ ժամանակահատվածում այդ գործընթացը կազմակերպելու, ոչ իրավաչափ հանձնարարական տալու համար որևէ մեկը պատասխանատվության չի ենթարկվել»,-նշեց մեր զրուցակիցը և հավելեց, թե իր լիազարությունները դադարեցնելու հաջորդ հիմքը խնդիրը բարձրաձայնելն էր:
«Իմ մեջ փոքր հույս տածելով, որ Միասնական սոցիալական ծառայությունը գործում է ինքնուրույն, առանց նախարարության հետ համաձայնության` խնդրի մասին գրավոր տեղեկացնում եմ ՀՀ Աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարար Նարեկ Մկրտչյանին և ոլորտը համակարգող փոխնախարար Տաթևիկ Ստեփանյանին, սակայն խնդիրը ուսումնասիրելու և խնդրին օբյեկտիվ և իրավական լուծում տալու փոխարեն` իմ գրությունները դառնում են իմ հանդեպ ծառայողական քննություն իրականացնելու հիմքեր: Ավելին` ինձնից պահանջում են գրավոր բացատրագիր, թե ինչ պատճառներով և ինչ իրավական հիմքերով եմ գրավոր դիմել նախարարություն»,-նշեց նա:
Անի Բաբայանը տեղեկացրեց, որ աշխատանքից ազատվելն իր համար անակնկալ չէր:
«Ինձ զգուշացնում էին, որ գրածս խմբագրեմ, փոփոխեմ, այլապես դա ինձ համար կավարտվի ծառայության դադարեցումով: Դա ինձ ասվել է ինչպես անուղղակի` միջնորդների միջոցով, այնպես էլ անձամբ ՄՍԾ պետի` Էդուարդ Պետրոսյանի կողմից և ես, անմիջապես արձագանքեցի` փաստորեն ամեն ինչ նախապես կանխորոշված է: Չնայած բոլոր զգուշացումներին և ճնշումներին, ես որոշեցի շարունակել պայքարս, որովհետև հարցը վերաբերում էր Արցախին և արցախցուն: Մարդիկ իրենց կյաքնն են վտանգել, իրենց կյանքն են զոհել Արցախի համար և ես, եթե կարող եմ նպաստել արցախցիների գործունեության, արցախցիների իրավունքների իրացման հարցում` աշխատանքս կորցնելու վտանգն ինձ չէր կանգնեցնի»,-ասաց նա ու հավելեց, թե ուրախ է, որ պայքարը տվել է դրական արդյունք, մի փոքր այլ ձևաչափով, բայց արցախցիների հետ համագործակցությունը շարաունակվեց, կարևորը` արցախցիներն այս պահին մենակ չեն:
«Իհարկե, այստեղ կարևոր է նաև, որ խնդրի մասին արդրադարձել են նաև լրատվամիջոցները: Հատականշական է նաև, որ այս հարցը հուզեց սոցիալական ոլորտի ներկա և նախկին բազմաթիվ աշխատակիցներին, ղեկավարներին, սակայն, հետևելով սոցիալական ցանցում առկա գրառումներին, նկատեցի, որ խնդրին կարևորություն տվեց, համարձակությամբ հանդես եկավ և խնդրի մասին հրապարակային բարձրաձայնեց ՀՀ և ԱՀ սոցիալական գերատեսչության նախկին նախարար Մանե Թանդիլյանը: Եվ իմ պայքարի, լրագրողների հետևողական աշխատանքի (168.am և Medmedia կայքերի) և նախկին նախարարի կողմից խնդրի բարձրաձայնման արդյունքում է, որ այսօր համագործակցությունն Արցախի հետ շարունակվում է և արդեն ոչինչ, որ ես զրկվել եմ աշխատանքից»,-հավելեց մեր զրուցակիցը:
Անի Բաբայանը տեղեկացրեց, որ 9 ամսական երեխայի իրավունքները խախտվել են երկրորդ անգամ` արդեն արցախցի գործընկերների կողմից:
«Փոխարենը ձեռնամուխ լինեն երեխայի բողոքարկման կարգով վերափորձաքննությունն ինչ որ ձևով կազմակերպելու համար, համոզել են ծնողը հետ է վերցրել բողոքարկման դիմումը և նոր դիմում է ներկայացրել նոր հիմունքներով վերափորձաքննության համար։ Ինչ վերաբերում է իմ աշխատանքային գործունեությանը, նշեմ, որ «ծառայության դադարեցում» կարգապահական տույժին հաջորդեց իմ լիազորությունների դադարեցման մասին հրամանը: Չնայած այս ամենին, բացի այն հանգամանքից, որ արցախցիների հետ համագործակցությունը վերսկսեց, որը կարող եմ որակել հաղթանակ, պետք է նշեմ, որ արձանագրել եմ ևս մեկ, ինչպես ընդունված է ասել` բարոյական հաղթանակ, ողջ ժամանակահատվածում մի ողջ պետական գերատեսչություն լծված էր մի գործի, որ ես փոխեմ իմ գրածը, ներողություն խնդրեմ կամ «մեղայականով ներկայանամ» և շարունակեմ աշխատել: Ես ընտրեցի արժանապատիվ հեռանալու տարբերակը, իսկ գրածս փոխելու վերաբերյալ մշտապես կրկնել եմ մի նախադասություն. պնդել եմ, պնդում եմ և պնդելու եմ իմ գրած յուրաքանչյուր խոսք, յուրաքանչյուր բառ, յուրաքանչյուր կետ, յուրաքանչյուր ստորակետ:
Այսպիսով, ինչպես արդեն հայտարարել եմ, պայքարիս որոշ փուլեր համարում եմ ավարտված և ազդարարում այդ փուլերի վերջ, իսկ ես առաջ եմ շարժվելու «Յուրաքանչյուր վերջ, ինչ որ մի նոր բանի սկիզբն է» կարգախոսով»։
Ս․ Ասատրյան
