Հենաշարժական համակարգի առավել տարածված և ծանր ախտահարումների շարքից է կոն-ազդրային հոդերի դիսպլազիան կամ հոդախախտը: Դրա բուժումը հանդիսանում է արդի օրթոպեդիայի բարդ խնդիրներից մեկը, քանի որ խնդիրը ծագում է վաղ մանկական հասակում, իսկ բարդություններն արտահայտվում են ավելի հասուն տարիքում: Խնդրի հիմքում ընկած է հոդի կառուցվածքային միավորների ոչ ճիշտ, թերի և ոչ լիարժեք լինելը: Այս թեմայով զրուցել ենք Նաիրի ԲԿ բժիշկ—ճառագայթաբան, բ.գ.թ Գայանե Այվազյանի հետ:
«Դրանցից առավել կարևորներն են հենման ֆունկցիայի կորուստը և վերջույթի կարճացումը, որոնք ոչ միայն հանդիսանում են դեֆորմացնող արթրոզի, իսկ հետագայում նաև հաշմանդամության պատճառ, այլ նաև դրսևորվում են արտահայտված կոսմետիկ արատի տեսքով»,-նշեց բժշկուհին և ընդգծեց, որ օրթոպեդիայում առավել արդյունավետ է համարվում երեխայի կյանքի առաջին իսկ օրերից սոնոգրաֆիկ եղանակներով հիվանդության ախտորոշումը և օրթոպեդիկ բուժումը:
«Միայն այս դեպքում կարող են ակնկալվել բուժման բարենպաստ անատոմո—ֆունկցիոնալ արդյունքներ: Ազդրի բնածին հոդախախտի բուժումից հետո, հատկապես 1 տարեկանից բարձր երեխաների մոտ, մինչ այժմ էլ դիտվում են մեծ քանակությամբ բարդություններ»,-ասաց բժիշկ—ճառագայթաբանն ու հավելեց. «Կոնքազդրային հոդի հետագա զարգացման մասին լիարժեք պատկերացում կարելի է կազմել միայն ժամանակակից և նորագույն բժշկական տեխնիկայի շարունակական տվյալների հիման վրա: Դրանց շարքին են դասվում ԳՁՀ, ռենտգենաբանական, համակարգչային շերտագրությունը, միջուկ ռեզոնանսային շերտագրությունը»:
Հարկ է նշել, որ սոնոգրաֆիկ հետզոտությունն անփոխարինելի է նորածնային տարիքի համար, այն թույլ է տալիս տեսնել հոդը կազմող կառուցվածքային միավորների վիճակը, առավելություններն են ոչ ինվազիվությունը, փափուկ հյուսվածքային բաղկացուցիչների լավ տեսանելիությունը, ճառագայթային ծանրաբեռման բացակայությունը, բուժման ընթացքի շարունակական ստուգումը, ռեալ ժամանակային ռեժիմում հետազոտման հնարավորությունը, ինչպես նաև հետազոտման մատչելիությունը:
«Կոնք ազդրային հոդերի դիսպլազիայի ռիսկի հիմնական գործոններն են հանդիսանում պտղի անոմալ դիրքը, ներառյալ կոնքային, հետույքային, տոտիկային առաջադրությունները, խոշոր պտուղը, անհասությունը, ընտանեկան անամնեզի շեղումները, բազմապտուղ հղիությունը և ուղեկցող օրթոպեդիկ ախտահարումները»,-ասաց բժշկուհին և ավելացրեց, որ անհրաժեշտ է ներդնել ԳՁՀ եղանակը նորածինների և երեխաների ստանդարտ հետազոտման պլաններում, , ինչպես ծննդատներում և պոլիկլինիկաններում, այնպես էլ մանկաբուժների և մանկական օրթոպեդների ամենօրյա գործունեությունում:
Ի դեպ դեռ 2007 թ-ին նշյալ ծրագիրը որոշ ծննդատներում, բժշկուհու նախաձեռնությամբ, արդյունավետ իրականացվել, սակյան պետական աջակցության բացակայության պատճառով չի շարունակվել:
Խոսելով ախտանիշներից Գայանե Այվազյանը շեշտեց. «Ախտահարումը կլինիկորեն տարբեր տարիքային խմբերում տարբեր է դրսևորվում. օրինակ նորածնային հասակում հնարավոր է ծալքերի ասիմետրիա,որը սակայն երկկողմանի պաթոլոգիայի պարագայում ցուցանիշ չէ: Ավելի մեծ տարիքում արտահայտվում է հոդի անկայունությամբ, «բադիկի քայլվածքով» և այլն:
Կոնքազդրային հոդերի ՈւՁՀն մատչելի և դյուրին եղանակ է նրածնային հասակում, այդ պատճառով պաթոլոգիան բաց չթողնելու համար դիմեք ժամանակին բժիշկի և ախտորոշվեք:
Տաթև Առաքելյան
