Ադրբեջանցի զոհված օդաչուի կինը նամակ է հրապարակել՝ ուղղված Ադրբեջանի քաղաքացիներին և տարբեր երկրների կառավարություններին.
«Ես Ադրբեջանի ռազմաօդային ուժերի զոհված օդաչու Վալիև Սաբին Չինգիզ Քըզի կինն եմ, դիմում եմ Ադրբեջանի մեր բոլոր քաղաքացիներին և տարբեր երկրների կառավարություններին: 2020թ. հոկտեմբերի 3-ին Ադրբեջանի ռազմաօդային ուժերի օդաչու իմ ամուսնուն՝ Վալիև Սաբիրին, Ղարաբաղում սպանել են. նա մահացել է, մինչ այժմ նրա մարմինը չի հայտնաբերվել: Մենք ունենք երկու երեխա: Ինձ զանգահարեց նրա ծառայակիցը (անունը չեմ կարող նշել), պատմեց այդ լուրը: Ես հարցրի, թե ինչու Սաբիրը կատապուլտ չի եղել, նա պատասխանեց, որ մենք չենք կարող կատապուլտ լինել, այնպես է արված, որ մեզ չբռնեն, քանի որ թուրք օդաչուները մեզ հետ թռչում են, երկուսն արդեն մահացել են: Եվ եթե նրանց կամ մեզ գերեվարեն, Ադրբեջանը մեծ խնդիրներ կունենա, «մեր տոմսը միակողմանի է»:
Ինձ չի հետաքրքրում, թե ինչ խնդիրներ կունենա Ադրբեջանը: Նրա գործընկերն ասաց նաև, որ զինվորների վիճակն ավելի վատ է, նրանք հարձակման են ուղարկվում առանց զրահամեքենաների, որպես «թնդանոթի միս»: Հազարավոր դիակներ ընկած փտում են, սա խախտում է իսլամի մեր սովորույթները, և մեր պաշտպանության նախարարությունը նույնիսկ կանգ չի առնում դրանք վերցնելու համար:
Մեկ այլ զինվորական ինձ ասաց, որ Մերձավոր Արևելքից այս աղբի հետ զինվորները պատերազմի են նետվում, այնտեղ իրական հանցագործներ են, զինվորներին չեն խղճում, մի քանի հարյուր մարդ զոհվում է ճակատամարտում, հրամանատարները վախենում են ճշմարտությունն ասել մեր նախագահին. որպեսզի չպատժվեն, նրանք մարտի են նետում նոր զինվորների։ Զինվորականներն ինձ ասում են, որ եթե բնակչությունը իմանա մեր կորուստների մասին, կառավարությանը պարզապես կոչնչացնի: Ես տեսնում եմ մեր զոհերի բազմաթիվ լուսանկարներ, բայց վերևների համար նրանք պարզապես «թնդանոթի միս» են:
Ես դիմում եմ իմ ժողովրդին, կառավարությանը, աշխարհի մարդկանց, տարբեր երկրների կառավարություններին՝ խնդրելով դադարեցնել պատերազմը և պատժել մեր կառավարությանը զոհերի և ժողովրդի նկատմամբ անմարդկային վերաբերմունքի համար:
Նախագա՛հ Ալիև, կա՛նգ առեք, մի կործանեք մեր երեխաներին, ձեր գեներալները ստում են ձեզ, նրանք ձեզնից թաքցնում են մեր կորուստներն ու անմարդկային վերաբերմունքը զինվորների նկատմամբ: Մեր երկրից հեռացրեք ահաբեկիչներին Մերձավոր Արևելքից: Թող Էրդողանը, իր շահերից ելնելով, իրենց մոտ թափի իր զինվորների արյունը:
Ես գիտեմ՝ երբ իմանան, որ ես դիմել եմ համաշխարհային հանրությանը, նրանք կսկսեն հետապնդել ինձ և հրաժարվել իրենց խոսքերից: Կփորձեմ համառ լինել:
Բոլորիդ աղաչում եմ բարձրացնել ձեր ձայնը»:
